[fusion_dropcap color=”#00a0d0″ text_color=”” boxed=”yes” boxed_radius=”5px” class=”” id=””]V[/fusion_dropcap]erdriet
In het leven sta ik ineens zonder jou
De stilte klinkt als een dieselauto in mijn oren
Zit warm in huis maar voel van binnen de kou
Zonder jou voel ik mij verloren
Even naar vrienden om mijn gedachten te verzetten
Naar buiten, om te zien of de Wereld er nog wel is
Ik probeer niet emotioneel te zijn, zal daar op letten
Ze zullen anders wel denken, daar heb je haar met haar gemis
Onderweg twee keer voor de regen moeten schuilen
Mijn vrienden wonen dichtbij, eigenlijk om de hoek
Tranen lopen over mijn gezicht, ik sta weer te huilen
Ik realiseer mij, ze kwamen niet een keer op bezoek
Ik wordt warm en hartelijk ontvangen bij hun thuis
Ik voel ook dat er nog een andere spanning hangt
Ik wilde gelijk weer naar huis
Maar dat doe je niet als men jou zo warm ontvangt
In de huiskamer zit men met een groepje om iemand heen
Die ander had veel tranen en verdriet
Ik voelde mij op dat moment weer erg alleen
Zij waren er voor haar en mij zag men niet
Een mens mag verdriet hebben op elk moment
Ik was op het verkeerde moment op de verkeerde plek
Mijn vriend kwam naast mij zitten, hij is degene die mij kent
Ik was op de juiste plek met zijn arm om mijn nek
Erkenning van verdriet geeft het gevoel dat je bestaat
Het Bevrijd om het rouwen met die ander te delen
Dat jij op jouw pad van rouw verder gaat
Samen met jouw naasten, het pad van velen